LILIOWCE (Hemerocallis)

-52-

Opis: Liliowce to częściowo lub całkowicie zimozielone kępiaste byliny zielne o wspaniałych, barwnych, egzotycznych kwiatach, które możemy podziwiać przez całe lato - od czerwca do sierpnia. Są wyjątkowo długowiecznymi i raczej niewybrednymi bylinami o wielostronnym zastosowaniu. Mogą być sadzone na rabatach, na trawnikach, często stosowane są jako kwiaty cięte. Ostatnio pojawiło się wiele nowych odmian, o wielkich kwiatach i atrakcyjnych barwach, dzięki czemu ich uprawa staje się coraz bardziej popularna.

Kwiat liliowca składa się z 3 płatków korony i 3 działek kielicha. Gatunki i stare odmiany mają kwiaty zwężające się, podobnie jak u lilii lub szeroko otwarte gwiazdkowate. Natomiast nowe mieszańcowe odmiany mają na ogół kwiaty półpełne, okrągłe, o fryzowanych płatkach lub pojedyncze, pająkowate. Ciekawostką jest fakt, iż każdy kwiat kwitnie zaledwie jeden dzień. Kwiaty niektórych gatunków otwierają się wcześnie rano, innych - późnym popołudniem, pozostają otwarte przez całą noc i opadają następnego dnia. Nie jest to jednak problemem gdyż właściwie pielęgnowane rośliny codziennie wytwarzają wiele nowych kwiatów.

Jakie odmiany wybrać? Do wyboru mamy szeroką gamę różnych odmian. W uprawie jest obecnie ponad 30 tysięcy mieszańcowych odmian liliowców. Odmiany wysokie dobrze komponują się z trawami. Odmiany średniej wysokości o małych kwiatach będą doskonałe na obwódki. Zwarte, barwne odmiany karłowe, z których wiele powtarza kwitnienie, są doskonałe do małych ogrodów i do uprawy w pojemnikach. Odmiany kwitnące w ciągu dnia tolerują silne wiatry, dlatego też mogą być uprawiane w ogrodach nadmorskich. Pięknie będą się prezentować posadzone wzdłuż brzegu strumienia lub rzeczki.

Uprawiając liliowce w naszym klimacie przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na ich mrozoodporność. Niestety większość najładniejszych liliowców jest zimozielona i źle znosi nasze zimy (należy je zabezpieczać przed mrozami poprzez przykrycie warstwą liści i gałęziami). Liliowce zimozielone wzięły początek od jedynego gatunku zimozielonego Hemerocallis aurantiaca. Jeżeli nieco bardziej zależy nam na powodzeniu uprawy niż na najpiękniejszych kwiatach, warto wybrać liliowce, których liście zasychają na zimę. Rośliny te są w pełni mrozoodporne i doskonale radzą sobie w naszym klimacie. Do wyboru mamy też szereg odmian z grupy pośredniej - półzimozielonej.

Warunki uprawy: Liliowce nie są zbyt wymagające co do podłoża, choć najlepiej rosną i kwitną na glebach lekko kwaśnych, żyznych, próchniczych i wilgotnych. W zasadzie przy podlewaniu wody nigdy nie jest dla nich za dużo. Utarło się nawet powiedzenie, że "liliowce najlepiej rosną pod rynną". Liliowce najlepiej jest uprawiać na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych. Gdy gleba będzie zbyt sucha lub stanowisko zacienione, rośliny będą słabo kwitły. Uwaga - odmiany o czerwonych lub purpurowych kwiatach mogą nie tolerować silnych opadów i zbyt silnego nasłonecznienia, dlatego w ich przypadku umiarkowanie jest wskazane. Liliowce najlepiej sadzić wiosną, szczególnie odmiany wrażliwe na mróz aby zdążyły się dobrze przyjąć do jesieni. Sadzimy je w rozstawie co 50 do 100 cm. Jeżeli kupiłeś w sklepie sadzonki, mogą być one nieco przesuszone i mieć obcięte końcówki liści (zabieg ten pozwala wzmocnić korzenie). Niektóre liście mogą być trochę zżółknięte. Nie martw się tym - to normalne i nie jest szkodliwe dla rośliny. Jeżeli nie możesz posadzić zakupionej sadzonki natychmiast to do czasu sadzenia przechowaj ją (nie dłużej niż kilka dni) w chłodnym miejscu. Przed wysadzeniem namocz korzenie rośliny w wodzie przez godzinę lub dwie. Wykop dół o głębokości takiej, by zmieściły się w nim korzenie i stożek wzrostu (część pomiędzy korzeniami a liśćmi). Na dnie dołu usyp stożek z ziemi i rozłóż na nim korzenie. Przysyp je luźną ziemią, ugnieć, ale nie ubijaj. Dosyp z wierzchu ziemi do 3 centymetrów powyżej stożka wzrostu. Po posadzeniu dokładnie podlej. Do nawożenia liliowców najlepiej stosować nawozy bezchlorkowe o zrównoważonych proporcjach NPK (1:1:1). Większe dawki azotu nie są wskazane. Nie powinieneś też stosować świeżego obornika, gdyż przenawożone azotem liliowce mogą zagniwać latem i przemarzać w okresie zimowym.

Rozmnażanie: Co 3 lub 4 lata wskazane jest odmłodzenie kęp poprzez ich podział, co stwarza doskonałą okazję do powiększenia liczby posiadanych roślin. Rośliny dzielimy późnym latem lub wczesną wiosną. O wiele bardziej skomplikowane jest rozmnażanie z nasion - raczej nie do zastosowania w warunkach amatorskiej uprawy. Choć czasem warto spróbować - być może uda się uzyskać jakąś ciekawą krzyżówkę. Cały zabieg zaczynamy od zapylenia, nanosząc pyłek na znamię słupka. Niestety tylko nieliczne zapylania skończą się zawiązaniem torebki nasiennej, a na dodatek w zawiązanych już torebkach, nie zawsze dojrzewają nasiona zdolne do kiełkowania. Jeżeli uda się uzyskać nasiona, wysiej je do gruntu późną jesienią. Przed wysianiem koniecznie podsusz je w cieple. Nasiona wzejdą wiosną. Nasiona można również przechłodzić na mokro w lodówce przez 4 do 6 tygodni, a następnie wysiać je w okresie od stycznia do marca. Siewki kwitną od drugiego lub trzeciego roku uprawy.

Źródło: http://poradnikogrodniczy.pl/liliowce.php