Hiacynt

Hiacynt łac. Hyacinthus ang. Hyacinth

-12-

Typ rośliny : Roślina cebulowa (bulwiasta) zimująca w gruncie
Wysokość: Dość niska roślina, osiąga do 35 cm wysokości.
Ozdoba rośliny: Efektowne kwiaty osadzone gęsto na pędzie kwiatostanowym. Kwiatostan w kształcie groniastym. Dość intensywnie i pięknie pachnie. Kolory kwiatów od ciemnoniebieskiego i fioletowego, poprzez różowy, lila, pomarańczowy, żółty aż do kremowego i białego.
Wąskie liście o długości 20-35 cm otaczają rozetką pęd kwiatostanowy.
Pora kwitnienia: Koniec kwietnia - maj.
Uprawa: Hiacynty są trochę trudniejsze w uprawie ale jeżeli zapewni im się odpowiednie warunki na pewno nie sprawią wiele kłopotu. Cebule sadzi się do gruntu we wrześniu i w pierwszej połowie października na głębokość 10 cm i w rozstawie 15 x 15 cm. Na zimę cebule lepiej przykryć słomą lub gałązkami drzew iglastych gdyż są dość wrażliwe na mrozy.
Rozmnaża się hiacynty z cebulek przybyszowych ale jest to zabieg nie dla amatora.
Gleba: Żyzna, wilgotna ale nie za mokra, przepuszczalna.
Stanowisko: Najlepiej rosną na stanowiskach słonecznych.
Zastosowanie: Na rabaty i kwietniki z niskich roślin cebulowych lub niskich bylin, do ogródków skalnych, na kwiat cięty i do pędzenia.
Ciekawostki: Hiacynty rosną dziko w Europie Południowej i na Bliskim Wschodzie.
W XVII i XVIII wieku roślina była bardzo ceniona a na zakup cebulek hiacyntów trzeba było wydać sporo pieniędzy. Obecnie hiacynty wykorzystuje się jako surowiec w przemyśle perfumeryjnym.

Źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/hiacynt.php

Tulipan

Tulipan

-11-

Opis: Tulipan jest wieloletnią rośliną cebulową. Kwiaty widniejące się na łodygach o wysokości nawet do 70 - 80 cm pojawiają się wczesną wiosną, lecz cieszą oko bardzo krótko (do kilkunastu dni). Istnieje bardzo dużo odmian tej przepięknej rośliny. Co roku lista rodzajów tulipanów znacznie się powiększa. Ich różnorodność sprawia, że są bywalcami większości ogrodów w Polsce.

Warunki uprawy : Tulipany są roślinami, które przepadają za promieniami słonecznymi i bardzo dobrze się czują, gdy mają dużo światła. Podłoże powinno być piaszczyste lub piaszczysto-gliniaste, ale na innych również dobrze rosną. Odczyn gleby najlepiej obojętny.
Cebulki sadzimy do ziemi jesienią/późną jesienią. Najlepszym do tego miesiącem jest wrzesień, jednak jeżeli ziemia nie jest jeszcze zamarznięta to można robić to aż do grudnia. Preferowany odstęp między cebulkami to 10 - 15 cm. Kiedy mamy zamiar pozostawić cebulki w jednym miejscu na stałe (nie wykopywać na zimę), należy posadzić je nieco głębiej. Na zimę należy je okryć, aby nie zamarzły.

Kwiaty:  mają bardzo szerokie zastosowania. Ze względu na swoją urodę są one niewątpliwie jedną z najpopularniejszych roślin ogrodowych. Wspaniale prezentuje się wśród innych wiosennych okazów. Idealnie nadają się na kwiat cięty, a bukiety z nimi od setek lat cieszą się niesłabnącą sławą.

Źródło: http://www.tulipany.lua.pl/asa/opis_i_uprawa.html

Sasanka

Sasanka łac. Pulsatilla ang. Pasque flower

-10-

Typ rośliny : Bylina zimująca w gruncie

Wysokość: Dość niska roślina, osiąga od 20 do 30 cm.

Ozdoba rośliny: Piękne dzwonkowate kwiaty najczęściej w kolorze fioletowym ale zdarzają się też odmiany kwitnące na biało, czerwono lub purpurowo.

Roślina jest efektowna też po przekwitnięciu ponieważ tworzy pęki owocostanów pokryte miękkimi jedwabistymi włoskami.

Również lekkiej budowy, ażurowe liście są pokryte podobnym "srebrzystym filcem" i pozostają dekoracyjne aż do jesieni.

Pora kwitnienia: od końca marca do maja w zależności od odmiany i wiosennej aury. Kwitnie dość długo a kwiaty pojawiają się stopniowo.

Uprawa: Sasanki są dość łatwe w uprawie i niezbyt wymagające. Są wytrzymałe na brak wody. Na zimę roślinki sasanek powinny być zabezpieczone przez osłonięcie suchymi liśćmi.

Sasanki można rozmnażać z nasion wysiewanych zaraz po zbiorze do ziemi zmieszanej z piaskiem lub substratem torfowym. Można wysiewać sasanki do doniczek lub na zagon. Przykryć folią aż do wykiełkowania sadzonek. Innym sposobem rozmnażania jest podział kłączy w lipcu-sierpniu.

Gleba: Sasanki mogą rosnąć w przeciętnej, a nawet kamienistej glebie ale wtedy warto dodać trochę torfu. Najlepsza jest gleba próchnicza, z dodatkiem przegniłych liści, lekko kwaśna i zdrenowana. Nie lubią gleb podmokłych.

Stanowisko: Wymagają nasłonecznienia przynajmniej przez parę godzin dziennie.

Zastosowanie: Do ogródków skalnych, na rabaty z niskich bylin lub jako towarzystwo do wiosennych roślin cebulkowych. Najlepiej wyglądają w większych grupach ze względu na nieco przydymione barwy. Nadają się na kwiat cięty.

Ciekawostki: Sasanka jest roślina trującą; zawiera anemoninę - może wywołać uczulenie.

Źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/sasanka.php

Narcyz

Narcyz Narcissus sp.

-9-

Narcyzy należą do najpopularniejszych ozdobnych roślin cebulowych kwitnących wiosną. Ich ozdobą są ukazujące się od III do V kwiaty o najróżniejszych odcieniach barwy białej, żółtej i pomarańczowej.

Kwiat narcyza składa się z sześciu płatków okwiatu i charakterystycznej rurki zwanej przykoronkiem. Płatki mogą być białe lub w różnych odcieniach barwy żółtej, natomiast przykoronek – biały, żółty, intensywnie pomarańczowy, różowy, a nieraz czerwony. Rodzaj Narcissus obejmuje około 40 gatunków, znanych jest ponad 10 tysięcy odmian.

Uprawa narcyzów jest bardzo łatwa, bowiem nie są zbyt wymagające – rosną praktycznie na każdej glebie, z wyjątkiem bardzo lekkich i jałowych, a także ciężkich i podmokłych. Najlepsze jednak dla nich jest podłoże próchniczne i wilgotne. Rośliny te są przystosowane do suchych, gorących i krótkich okresów wegetacyjnych, posiadają niezwykłą umiejętność przetrwania.
Narcyzy lubią miejsca słoneczne, ale tolerują także stanowiska lekko ocienione. Mogą pozostawać bez przesadzania na jednym miejscu kilka lat. Najobficiej kwitną zazwyczaj od drugiego do czwartego roku po posadzeniu.

Cebule narcyzów są wieloletnie, pokryte błonką, mają jajowaty kształt i liczne cebulki przybyszowe. Cebule sadzimy pod koniec sierpnia i na początku września. Głębokość sadzenia cebul zależy od ich wielkości – sadzimy je na głębokości równej 2–3 ich wysokościom, w lżejszej glebie głębiej, a w cięższej – płyciej. Zachowujemy odstępy między cebulami równe 2–3 szerokościom cebul. Aby zabezpieczyć cebule przed nornicami, można sadzić je w plastikowych ażurowych koszykach lub skrzynkach, które zakopuje się w ziemi.
Późną jesienią, dobrze zasilić glebę wieloskładnikowymi nawozami mineralnymi, które wykorzystane zostaną przez rośliny wczesną wiosną, tuż po rozpoczęciu wegetacji.

Pod koniec VII, po zaschnięciu liści narcyzów, możemy wykopać cebulki, przesuszyć je, przechować w ciemnym, przewiewnym miejscu i wysadzić ponownie na początku września. Nie jest to jednak konieczne – cebule można pozostawić w ziemi, ale trzeba zaprzestać podlewania, aby zapewnić im okres spoczynku. Narcyzy z grupy wielkoprzykoronkowych i trąbkowych należy przesadzać na nowe miejsce co 2–3 lata.

Źródło: http://rosliny.wymarzonyogrod.pl/baza-roslin/cebulowe/narcyz,2_82/

Śnieżnik

Śnieżnik lśniący łac. Chionodoxa luciliae ang. Glory of the snow

-8-

Typ rośliny : Roślina cebulowa (bulwiasta) zimująca w gruncie
Wysokość: Niewielka roślina, wyrasta do 12-15 cm.
Ozdoba rośliny: Sześciopłatkowe, gwiaździste kwiaty, najczęściej szafirowo-niebieskie z białym oczkiem, zebrane w luźne grona złożone z 6-10 kwiatów. Są też śnieżniki o kwiatach w różowym odcieniu, żółtawobiałych, białych, fioletowo-niebieskich, liliowo-różowych lub purpurowo-różowych. Płatki kwiatów odchylają się lekko do tyłu. Liście równowąskie o długości około 10 cm.
Pora kwitnienia: Marzec – kwiecień. Kwitną w tym samym czasie co krokusy, szafirki i pierwiosnki.
Uprawa: Śnieżniki lśniące są dość łatwe w uprawie i wytrzymałe a ich wymagania dotyczą przede wszystkim gleby. Śnieżniki wysadza się do gruntu w połowie września, na głębokość 5-6 cm w odległości 5-8 cm. Najlepiej wyglądają sadzone w większej grupie.
Rozmnaża się te urocze roślinki z cebul przybyszowych, które wykopujemy po kwitnieniu w trzecim roku uprawy. Można też rozmnażać śnieżniki z nasion wysiewanych we wrześniu.
Gleba: Próchnicza, przepuszczalna ale wilgotna.
Stanowisko: Słoneczne lub półcień.
Zastosowanie: Śnieżniki lśniące nadają się na wiosenne rabaty bylinowe, dobrze wyglądają na rabatach mieszanych z innymi kwiatami wiosennymi : krokusami, przebiśniegami, pierwiosnkami czy cebulicami. Można je też sadzić w ogródkach skalnych lub grupami na trawniku lub między krzewami ozdobnymi czy pod drzewami liściastymi.
Ciekawostki: Śnieżniki lśniące występują w warunkach naturalnych w Azji Mniejszej, w górskich rejonach Turcji, Krety i Cypru, gdzie zmieniają krajobraz ze śnieżnego w niebiesko - biały. Często nasiona śnieżników rozsiewane są przez mrówki.

Źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/snieznik_lsniacy.php

Cebulica

Cebulica syberyjska łac. Scilla siberica ang. Siberian squill

-7-

Typ rośliny : Roślina cebulowa (bulwiasta) zimująca w gruncie
Wysokość: Niska roślinka, dorasta do 10-15 cm.
Ozdoba rośliny: Drobne dzwonkowate kwiaty osadzone są na szypułkach po 2-3, tworząc groniasty kwiatostan. Barwa kwiatów najczęściej niebieska ale są też odmiany o kwiatach białych lub różowych.
Z cebuli wyrastają też 3-4 liście o szerokości 1 cm.
Pora kwitnienia: Marzec - kwiecień.
Kwitną w tym samym czasie co krokusy i pierwiosnki.
Uprawa: Cebulice są dość łatwe w uprawie a ich wymagania dotyczą głównie gleby.
Cebulice sadzi się do gruntu w sierpniu. W tym miesiącu można też rozmnażać cebulice posadzone we wcześniejszych latach - wykopujemy rośliny i oddzielamy cebulki przybyszowe o cebuli matecznej. Sadzimy je na nowo w odstępach ok.8 cm. Głębokość sadzenia cebulek 6-10 cm.
Gleba: Próchnicza, lekko wilgotna i przepuszczalna.
Stanowisko: Słoneczne lub półcień.
Zastosowanie: Cebulice nadają się do ogródków skalnych, można je sadzić grupami na trawniku lub między krzewami ozdobnymi. Dobrze wyglądają na rabatach mieszanych z innymi kwiatami wiosennymi : krokusami, przebiśniegami, pierwiosnkami czy śnieżycami. Ze względu na niewielkie rozmiary roślinek powinno się je sadzić w grupie co najmniej po kilkanaście sztuk. Nadają się na kwiaty cięty do drobnych wiosennych bukiecików.
Ciekawostki: Cebulice syberyjskie pochodzą z południowych rejonów Rosji, Azji Mniejszej i Bałkanów.

Źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/cebulica_syberyjska.php

Kaczeniec

Kaczeniec, knieć błotna łac. Caltha palustris ang. Kingcup

-6-

Typ rośliny : Bylina zimująca w gruncie
Wysokość: Może osiągać 50 cm.
Ozdoba rośliny: Duże, żółte kwiaty o średnicy 4 cm, złożone z 5 błyszczących płatków. Efektowne odmiany uprawne mogą mieć kwiaty półpełne lub pełne o większej ilości płatków.
Liście odziomkowe kaczeńca są okrągłosercowate, umieszczone na długich ogonkach, liście łodygowe są nerkowate, gładkie i połyskujące i umieszczone na krótszych ogonkach.
Knieć błotna rośnie dużymi, luźnymi kępami, często można ja spotkać w stanie dzikim.
Pora kwitnienia: Marzec - maj.
Uprawa: Roślina bardzo łatwa w uprawie, o ile zapewni się jej wilgotne stanowisko. Kaczeńce są wytrzymałe na mrozy i niewybredne.
Rozmnażanie przez wysiew nasion jesienią lub podział rozrośniętych kęp również w okresie jesiennym.
Gleba: Nie ma specjalnych wymagań co do gleby byleby była wilgotna, choć najlepiej rosną w żyznej ziemi, przez całe lato zalanej wodą.
Stanowisko: Słoneczne lub półcień.
Zastosowanie: Przede wszystkim nadaje się do obsadzania zbiorników wodnych - stawów, oczek lub strumyków. Może być sadzona w koszykach, skraju wody - jej żółte kwiaty pięknie odbijają się w wodzie w słoneczne, wiosenne dni. Najlepiej wyglądają sadzone w większych grupach. Mogą być też stosowane do obsadzania wilgotnych łąk i torfowisk.
Ciekawostki: Knieć błotna należy do gatunków o zasięgu okołobiegunowym - występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej.

Kaczeńce to jeden z symboli wiosennej pory roku. Są roślinami trującymi.

Źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/kaczeniec.php

Pierwiosnek

Pierwiosnek łac. Primula ang. Primula

-5-

Typ rośliny : Bylina zimująca w gruncie
Wysokość: Niskie byliny dorastające do wysokości 20 cm.
Ozdoba rośliny: Kwiaty różnych barw przeważnie żółte, czerwone, fioletowe lub brunatne, pojedyncze lub zebrane w kwiatostany wyrastające wysoko ponad liście albo niskie wyłaniające się spośród liści. Liście dość duże, jajowate, tworzące przyziemne rozety.
Pora kwitnienia: Kwitnie od marca do czerwca - w zależności od odmiany.
Uprawa: Roślina dość łatwa w uprawie ale ma trochę wymagań. Rozmnażanie przez podział rozrośniętych egzemplarzy Pierwiosnki dzieli się i przesadza jesienią. Może być atakowana przez kędzierzawkę liści - chore rośliny wykopać i spalić.
Gleba: Próchnicza, żyzna, wilgotna.
Stanowisko: Lekko zacienione.
Zastosowanie: W ogródkach skalnych, do obsadzania murków, na obwódki, rabaty, pod drzewa, przy oczkach wodnych, na kwiat cięty.

Źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/zdjecie.php?zdj1=69

Przylaszczka

Przylaszczka łac. Hepatica nobilis Mill ang. Hepatica

-4-

Typ rośliny : Bylina zimująca w gruncie
Wysokość: Niska roślinka wyrasta do 10-15 cm. tworząc niskie dywany.
Ozdoba rośliny: Lazurowe kwiaty, ale są też odmiany o kwiatach białych, różowych lub czerwonych, pojedyncze lub pełne. Liście trójklapowe, zielone od spodu lekko fioletowe.
Pora kwitnienia: Wczesna wiosna.
Uprawa: Roślina trochę trudniejsza w początkowej uprawie bo po przesadzeniu może przez jakiś czas słabo rosnąć. Najlepiej przesadzać w maju lub pod koniec lata. Często bywa rozsiewana przez mrówki, które lubią zjadać owoce roślinki.
Gleba: Nie ma specjalnych wymagań ale najlepiej rośnie w glebie próchniczej i dość wilgotnej.
Stanowisko: Cień i półcień.
Zastosowanie: W ogródkach skalnych, niskich rabatach bylinowych, jako runo pod wyższymi drzewami.

Źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/przylaszczka.php

Przebiśnieg

Przebiśnieg, śnieżyczka łac. Galanthus nivalis ang. Common snowdrop

-3-

Typ rośliny : Roślina cebulowa (bulwiasta) zimująca w gruncie
Wysokość: Niska roślinka wyrasta do 10-15 cm.
Ozdoba rośliny: Zwisające białe kwiaty o trzech płatkach osadzonych wokół zielono obrzeżonej rurki. Liście wąskie trawiaste.
Pora kwitnienia: Kwitnie w marcu a nawet w końcu lutego przy wcześniejszej wiośnie.
Uprawa: Roślina łatwa w uprawie. Może rosnąć w jednym miejscu wiele lat ale można wykopywać cebulki co 4 lata po przekwitnięciu. Przechowywać w w torfie w chłodnym pomieszczeniu. Wysadzać na miejsca stałe w sierpniu lub na początku września.
Gleba: Próchnicza, lekka, wapienna.
Stanowisko: Słoneczne lub półcieniste.
Zastosowanie: W ogródkach skalnych, w grupach na trawnikach lub pod drzewami.
Ciekawostki: Łąki kwitnących przebiśniegów, które można podziwiać w Rezerwacie przyrody Śnieżyczki (woj. mazowieckie), Rezerwacie przyrody Kokorycz (woj. opolskie) i Rezerwacie przyrody Dębina (woj. opolskie).

źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/przebisnieg_sniezyczka.php

Rannik

Rannik zimowy łac. Eranthis hyemalis ang. Winter aconite

-2-

Typ rośliny : Roślina cebulowa (bulwiasta) zimująca w gruncie

Wysokość: Niska roślina, dorasta do 10-15 cm.

Ozdoba rośliny: Żółte kwiaty o średnicy 2-4 cm wyrastające na n bezlistnych szypułkach. Okwiat składający się z kielicha i korony otaczają od spodu liście sterczące sztywno w formie kołnierzyka. Kwiaty wydzielają miodowy zapach.

Pora kwitnienia: Przełom lutego i marca. Zakwitają jeszcze przed popularnymi przebiśniegami. Otwierają się w temperaturze 10 st.C i mogą kwitnąć dość długo ale gdy temperatura wzrośnie do kilkunastu stopni szybko przekwitają.

Uprawa: Ranniki są dość łatwe w uprawie ale mają jednak pewne wymagania zwłaszcza co do gleby. Warto też zwrócić uwagę na głębokość sadzenia bulw, która wynosi od 4 do 8 cm. Bulwy rannika umieszczone za głęboko źle rosną a zbyt płytko wysychają.

Rozmnażanie z nasion - często same się rozsiewają. Siew należy wykonać po zbiorze nasion w końcu maja. Druga metoda rozmnażania to podział małych, nieregularnych bulw. Dzieli sie je co 2-3 lata pod koniec okresu wegetacji, w maju, przed zaschnięciem liści. Jeżeli starych bulw nie dzielimy to tracą one zdolność mnożenia. Po podziale można je od razu wysadzić do gruntu lub przechowywać do jesieni przysypane wilgotnym torfem.

Gleba: Próchnicza, wilgotna o odczynie obojętnym.

Stanowisko: Słoneczne lub lekki półcień.

Zastosowanie: Ranniki uprawia się przede wszystkim ze względu na niezwykle wczesną porę kwitnienia. Mogą być sadzone pod drzewami i krzewami liściastymi, gdzie wczesną wiosną dociera słońce, na rabatach w towarzystwie innych wcześnie kwitnących kwiatów takich jak przebiśniegi, pierwiosnki, fiołki, kokorycze czy śnieżyce. Nadaje się do ogródków skalnych i do pędzenia.

Ciekawostki: Ranniki są roślinami miododajnymi. W stanie dzikim występują w Europie południowo-zachodniej i środkowej. Roślina jest trująca.

źródło:http://ogrod-amat.strefa.pl/rannik_zimowy.php

Krokusy

Próbę opisania ogrodowych zasobów rozpocznę od zwiastunów wiosny. Na początek zatem  - krokusy.

Krokus łac. Crocus vernus ang. Dutch Crocus or Spring Crocus

-1-

Typ rośliny : Roślina cebulowa (bulwiasta), zimująca w gruncie.
Wysokość: Niska roślina wyrasta do 10-15 cm.
Ozdoba rośliny: Duże kielichowate kwiaty, fioletowe (w różnych odcieniach), żółte lub białe. Płatki mogą być ozdobione ciemniejszymi żyłkami. Liście wąskie, trawiaste ze srebrzysto-zielonym środkiem.
Pora kwitnienia: Marzec - kwiecień. Kwitnie dość krótko: 7-10 dni.
Uprawa: Roślina dość łatwa w uprawie. Cebulki wysadza się we wrześniu lub październiku, w tym samym miejscu mogą rosnąć kilka lat. Przed mrozem zabezpiecza się rośliny gałązkami drzew iglastych, torfem lub suchymi liśćmi. Na początku marca usunąć osłony.
Gleba: Piaszczysta, próchnicza, przepuszczalna o małej zawartości wapnia, dostatecznie wilgotna od wczesnej wiosny do maja.
Stanowisko: Rosną tylko na stanowiskach słonecznych.
Zastosowanie: Do dekoracji ogrodu, najlepiej sadzić w grupach, na trawniku lub za rabatach z niskich roślin cebulowych lub niskich bylin. Można sadzić je na rabatach skalnych.

źródło: http://ogrod-amat.strefa.pl/krokus.php

Pory roku w ogrodzie

Zmienność pór roku w ogrodzie jest szczególnie odczuwalna. Zmienia on nie tylko barwy, ale także swoich gości. Moją ulubiona porą roku pozostaje oczywiście wiosna, choć to latem spędzamy w nim najwięcej czasu.

Zapraszam do Kwiatuszkowa

Wraz z budową domu powstała koncepcja zagospodarowania niewielkiego ogrodu. Obecnie ma on już 4 lata i jest miejscem , gdzie najchętniej spędzam czas wraz z rodziną.

Pomysł na bloga - to potrzeba zarchiwizowania roślin i  uporządkowania setek zdjęć.

Zapraszam do odwiedzania:

"Bluszczem ku oknom
Kwiatem w samotność
Poszumem traw
Drzewem co stoi
Uspokojeniem
Wśród tylu spraw

Pamiętajcie o ogrodach
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście"

( autor: J. Kofta)