Śnieżnik lśniący łac. Chionodoxa luciliae ang. Glory of the snow
-8-
Typ rośliny : Roślina cebulowa (bulwiasta) zimująca w gruncie
Wysokość: Niewielka roślina, wyrasta do 12-
Ozdoba rośliny: Sześciopłatkowe, gwiaździste kwiaty, najczęściej szafirowo-niebieskie z białym oczkiem, zebrane w luźne grona złożone z 6-10 kwiatów. Są też śnieżniki o kwiatach w różowym odcieniu, żółtawobiałych, białych, fioletowo-niebieskich, liliowo-różowych lub purpurowo-różowych. Płatki kwiatów odchylają się lekko do tyłu. Liście równowąskie o długości około
Pora kwitnienia: Marzec – kwiecień. Kwitną w tym samym czasie co krokusy, szafirki i pierwiosnki.
Uprawa: Śnieżniki lśniące są dość łatwe w uprawie i wytrzymałe a ich wymagania dotyczą przede wszystkim gleby. Śnieżniki wysadza się do gruntu w połowie września, na głębokość 5-
Rozmnaża się te urocze roślinki z cebul przybyszowych, które wykopujemy po kwitnieniu w trzecim roku uprawy. Można też rozmnażać śnieżniki z nasion wysiewanych we wrześniu.
Gleba: Próchnicza, przepuszczalna ale wilgotna.
Stanowisko: Słoneczne lub półcień.
Zastosowanie: Śnieżniki lśniące nadają się na wiosenne rabaty bylinowe, dobrze wyglądają na rabatach mieszanych z innymi kwiatami wiosennymi : krokusami, przebiśniegami, pierwiosnkami czy cebulicami. Można je też sadzić w ogródkach skalnych lub grupami na trawniku lub między krzewami ozdobnymi czy pod drzewami liściastymi.
Ciekawostki: Śnieżniki lśniące występują w warunkach naturalnych w Azji Mniejszej, w górskich rejonach Turcji, Krety i Cypru, gdzie zmieniają krajobraz ze śnieżnego w niebiesko - biały. Często nasiona śnieżników rozsiewane są przez mrówki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz